Nog vol levenslust moest hij op 90-jarige leeftijd het leven toch vrij onverwachts loslaten. De kinderen waren naar het verpleeghuis gekomen waar meneer op de revalidatieafdeling was opgenomen. Voor mij ook een bijzondere plek, want dit is het verpleeghuis waar ik werkte als cliëntadviseur voordat ik de switch maakte naar uitvaartbegeleider. Samen met de kinderen verzorgde ik hun vader voor de laatste keer. Aansluitend hebben wij hem overgebracht naar het uitvaartcentrum.
Eenmaal in het uitvaartcentrum kreeg de familie het onvoorstelbare en verdrietige bericht dat de gezondheidssituatie van hun moeder ineens hard achteruit holde. Ze zou niet lang meer leven… En zo gebeurde het dat, na meer dan 60 jaar samen te zijn geweest, mevrouw overleed op de dag van de uitvaart van haar man.
Omdat ik zelf een aantal dagen vakantie had, begeleidde mijn collega Tanja de familie bij het afscheid en gaven zij samen vorm en inhoud aan de uitvaart. Het werd een heel klein en intiem afscheid op de verpleeghuiskamer waar mevrouw was opgebaard. Zittend rondom haar bed werden door de aanwezige familieleden verhalen en muziekstukjes gedeeld. De liefde voor een vader én een moeder, voor een opa én een oma, was op dat moment in alles voelbaar.
Wat was het onwerkelijk en verdrietig om beide ouders in één keer te verliezen, maar wat was het voor de kinderen toch ook een troostrijke gedachte dat vader en moeder weer herenigd zijn. Op de rouwkaart hebben we het samen mooi weten te verwoorden met een Duits gedichtje van Von Goethe:
Zwei liebende Herzen,
sie sind wie zwei Magnetuhren:
Was in der einen sich regt,
muß auch die andere mitbewegen,
denn es ist nur eins, was in beiden wirkt,
eine Kraft, die sie durchgeht.
❤❤
Johann Wolfgang von Goethe.